Ένας κύκλος που μας ενώνει, γεμάτος καλοσύνη, αλληλεγγύη, αγάπη για το συνάνθρωπο…
Ένας κύκλος γεμάτος από τρυφερές σκέψεις αγάπης…
Και μες το διαλογισμό, στο χάσιμο του χρόνου, σκιές…. Σκιές από διάφορα δέντρα με σπασμένα κλωνάρια χωρίς φύλλα, λουλούδια δίχως χρώματα, δίχως αρώματα, πουλιά δίχως κελάηδημα… Σκιές από σώματα, ψυχές, αγάπες…. Σκιές φόβου και εγκατάλειψης… Μπερδέματα του μυαλού μου…
Ναι, δεν είμαστε σκιές… Δεν είμαστε σκιές στο δικό μας πανέμορφο, γεμάτο αγάπη και καλοσύνη, κύκλο….
Πώς μπορεί να είμαστε σκιές;
Νιώθω την ανάσα σας, το αγνό άγγιγμα σας, την τρυφερότητα, την καλοσύνη σας….
Εισχωρω απαλά στο βάθος της καρδιάς σας και πλημμυρίζω από την αγνή σας αγάπη…. Γαληνευω… Ηρεμώ….
Οι σκιές εξαφανίζονται, φόβος δεν υπάρχει πια, ούτε εγκατάλειψη… Μόνο αληθινή αγάπη…
Βλέπω παντού χρώματα χαράς…. Σώματα όμορφα, λαμπερά, γεμάτα καλοσύνη….
Μας πλημμυρίζει ενέργεια θετική, ολοκληρωτική….Εμείς είμαστε η ενέργεια, η βοήθεια των ανθρώπων…. Ήρεμοι, γαλήνιοι, ευτυχισμένοι, ελεύθεροι, γεμάτοι ελπίδα ζωής…. Να αγκαλιάσουμε, να αγαπήσουμε, να αγαπηθουμε, αγνά, αληθινά, με όλη την καλοσύνη που διαθέτουμε…. Όλοι μαζί με ελεύθερη ψυχή, καρδιά και σώμα…
Να μεγαλώσει ο κύκλος της αγάπης….
Το σ’ αγαπώ με Ω – μέγα για το συνάνθρωπό μας, στο δικό μας κύκλο…. Είμαστε ένα….
Σας ευχαριστώ….
Βασίλης